آناتومی گوش در قرآن و حدیث

هنگامی که آناتومی گوش بررسی می شود، می توان گفت که گوش داخلی از دو قسمت به نام هزارتوی غشایی استخوانی تشکیل شده است و لابیرنت غشایی است که در داخل فضایی در استخوان تمپورال (لابیرنت استخوانی) قرار دارد. این حفره از سه قسمت به نام دهلیز، کانال های نیم دایره ای و حلزون تشکیل شده است. در اینجا حلزون توسط غشایی به نام مجرای حلزون احاطه شده است و 2.5 بار حول محور استخوان اسفنجی به نام مدیولوس می چرخد. همان حلزون شامل سه لوله پیچ خورده است که به هم متصل شده اند که پله های شنوایی نامیده می شوند و شامل پله های دهلیزی میانی و تمپان می شوند.

در توضیحی دیگر پله دهلیزی و پله ناف با مایع پری لنف و پله داخلی پر از مایع اندولنف می شود و ستون ها در دریچه بیضی شکل قرار می گیرند و ارتعاشات دریافت می کنند و مایع اطراف لنف را به پله دهلیزی و امواج صوتی منتقل می کنند. . گوش میانی گیرنده هایی برای حس شنوایی و تعادل دارد. امواج صوتی به پرده گوش در انتهای مجرای گوش برخورد کرده و باعث ارتعاش آن می شود. امواج صوتی به پرده گوش در انتهای مجرای گوش برخورد کرده و باعث ارتعاش آن می شود. پرده تمپان در پشت گوش میانی قرار دارد که پر از هوا است و دارای سه استخوان نرم به نام استخوانچه های شنوایی است که به آن ها مالئوس، سندان و رکاب می گویند.

در سوره طور آیه ۳۸ نوشته شده است:

أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ یَسْتَمِعُونَ فِیهِ فَلْیَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿۳۸﴾

یا نردبانى دارند که با آن می ‏شنوند، در این صورت شنونده آنان دلیلى آشکار بیاورد.

در حکمت هشتم نهج‌البلاغه نوشته شده است:
از ویژگی‌های انسان در شگفتی مانید که با پاره‌ای پی می‌نگرد و با گوشت سخن می‌گوید و با استخوان می‌شنود و از شکافی نفس می‌کشد!

هم در آیه و هم در حدیثی که مولا علی (ع) ذکر کرده است، به طور قطع به دومین موضوع علمی که در بالا اشاره شد، یعنی شنیدن با نردبان شنوایی و شنیدن با گوش، اشاره شده است.

برای دانلود این نوشته با فورمت PDF کلیک کنید.