اشاره قرآن مجید به نحوه فروپاشی ستارگان
هنگامی که یک ستاره در فضا به پایان عمر خود می‌رسد، ستاره شروع به فروپاشی از هسته خود می‌کند و سپس گاز و ماده درون ستاره را در طی انفجارهای اتمی قوی به محیط پراکنده می‌کند. بدن ما نیز از مواد ساطع شده از ستارگان انسان را تشکیل شده است.
شکلی که فروپاشی یک ستاره می‌تواند ایجاد کند معمولاً یک هسته فشرده است که سپس به سیاه‌چاله یا ستاره نوترونی تبدیل می‌شود و گازهای اطراف آنکه بسته به اجزای ستاره می‌توانند اشکال مختلفی داشته‌اند.
به‌عنوان‌مثال، تصویر فوق مربوط به سحابی چشم‌گربه (NGC 6543) است که در فاصله در صورت فلکی اژدها قرار دارد. این سحابی در فاصله ۳۰۰۰ سال نوری از زمین توسط ستاره‌شناس مشهور انگلیسی ویلیام هرشل در 15 فوریه ۱۷۸۶ کشف شد. این سحابی در مرکز سحابی نوترونی قرار دارد که ۱۰۰۰ سال پیش پوشش بیرونی و گازهای درون آن را از دست داد. تراوش کرد و شکلی شبیه گل رز به وجود آورد.
حال نکته دیگری که می‌توان گفت این است که ستاره‌ای که وزنی برابر با خورشید دارد و به پایان عمر خود نزدیک می‌شود به غول سرخ تبدیل می‌شود و همجوشی هسته‌ای در لایه بیرونی آن با هلیوم و هیدروژن رخ می‌دهد و درحالی‌که لایه بیرونی به فضا رها می‌شود، هسته داخلی آن بیشتر به داخل کشیده می‌شود.
تصویر فوق نیز مربوط به سحابی NGC 6369 است که در فاصله ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد و توسط تلسکوپ فضایی هابل رصد شده است. این سحابی یک غول قرمز است که پس از انفجار، اشعه و گازهای فرابنفش ساطع می‌کند. آن را یک سال نوری دور می‌اندازد و در فرایندی که در منبع لاتین یونیزاسیون نیز نامیده می‌شود، اتم‌های پرانرژی با پرتوهای فرابنفش ترکیب شده و یونیزه می‌شوند و گاز قرمز تولید می‌کنند. قسمت‌های قرمزرنگ اتم‌های نیتروژن هستند که تنها یک الکترون از وبگاه تلسکوپ فضایی هابل ازدست‌داده‌اند.
رنگ دیگری از همان سحابی در وبگاه هابل البته در متن لاتین وبگاه هابل به‌عنوان قرمز ذکر شده است؛ اما خود تصویر نیز به این شکل رنگ شده است.
در سوره مبارکه الرحمن آیه ۳۷ نوشته شده‌است:
فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَهً کَالدِّهَانِ ﴿۳۷﴾
انصاریان: و
ناگهان آسمان بشکافد و چون چرمی سرخ رنگ و گلگون شود.
خرمشاهی: آنگاه
که آسمان از هم بشکافد و چون گل سرخ و روغن گداخته باشد
فولادوند: پس
آنگاه که آسمان از هم شکافد و چون چرم گلگون گردد
قمشه‌ای: پس
آنگاه که آسمان شکافته شود تا چون گل سرخ گون و چون روغن مذاب و روان گردد (آن
روز سخت هولناک از گنه پشیمان شوید).
مکارم‌شیرازی: در آن هنگام که آسمان شکافته شود و همچون روغن مذاب گلگون
گردد (حوادث هولناکی رخ می‌دهد که تاب تحمل آن را نخواهید داشت.
نکته آیات بالا اشاره به غول قرمز دارد، در برخی ترجمه‌ها به رنگ‌های قرمز و صورتی نیز اشاره شده است که می‌تواند با غول قرمز نیز مرتبط باشد.
برخی از وبگاه‌ها به این مساله شبهه وارد می کنندکه این رنگ‌آمیزی ناشی از ذائقه انسان است و بنابراین آیه مشکل علمی ندارد. اولاً باید توجه داشت که در همه ترجمه‌ها از کلمه رز استفاده نمی‌شود و ثانیاً ناسا در آن دخالت دارد. تصویر به دلیل تفاوت غلظت مواد نشت‌شده نقاشی شده‌است و بدون شک ترکیب قسمت‌های قرمز و سبز رنک متفاوت است و حتی اگر این تابلو را به سلیقه خود رنگ‌آمیزی کنیم، شکل یک گل می‌دهد و هیچ تغییری در اصل داستان ایجاد نمی‌کند. تصویر زیر یکی دیگر از رنگ‌های این سحابی است.
نکته دیگر این است که در برخی ترجمه‌ها از کلمه ذوب شده استفاده شده‌است که از نظر علمی کاملاً صحیح است. زیرا پس از فروپاشی ستاره، مواد موجود در مرکز آن در اثر گرما تا حدودی ذوب می‌شوند و این از نظر علمی کاملاً صادق است. سپس در محیط رها می‌شوند.
بیایید یک‌لحظه فکر کنیم!
اگر قرآن کتاب و معجزه الهی نبود، چگونه می‌توانست توضیح دهد که چگونه ستارگان در ۱۴۰۰ سال پیش، در زمانی که تلسکوپ وجود نداشت، از هم فرو می پاشند؟
برای دانلود این نوشته با فرمت PDF کلیک کنید.
سوگند قرآن کریم به عظمت ستارگان
خورشید
یکی از ستارگان متوسط است و اندازه آن برابر با یک میلیون زمین است، یعنی یک میلیون سیاره زمین
در خورشید وجود دارد و مساحت زمین برای خورشید بسیار کم است و زمین در برابر خورشید
شبیه شن و ماسه در برابر دریاست.
است. جالبتر اینکه خورشید بزرگترین ستاره روی
زمین نیست و یک ستاره متوسط است، مانند سپر یو وای که حدود 1700 برابر اندازه
خورشید است ومساحت ستاره ای به نام ان‌ام‌ال دجاجه حدود 1600 برابر خورشید است، یعنی
مساحت ستاره سپر یو وای حدود یک میلیارد و هفتصد و هفت برابر زمین است و
مساحت آن از ستاره ان‌ام‌ال دجاجه است. اندازه آن تقریباً یک
میلیارد و ششصد برابر زمین است، به این معنی که وقتی اندازه زمین را با این دو
ستاره مقایسه می کنیم، ابعاد ماسه نشان دهنده اقیانوس است.
آیات 75 و 76 در سوره واقعه نوشته شده است.
در سوره الواقعه آیات ۷۵ و ۷۶ نوشته شده است
فَلَا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿۷۵﴾وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿۷۶﴾
سوگند به جایگاه ستارگان، و محل طلوع و غروب آنها. (۷۵)و این سوگندی است بسیار بزرگ اگر بدانید! (۷۶)
در این آیه کلمه مکان به معنای مکان یا مکان یا به زبان امروزی طول و عرض ستارگان و معنای قرآن کریم در مورد محل طلوع ستارگان ذکر شده است. شاید به دلیل فاصله نجومی و اندازه کیهان باشد. این آیات زمانی نازل شد که تلسکوپ های امروزی وجود نداشت و انسان فاصله نجومی بین ستاره ها و ابعاد را نمی دانست.